Wie stopt Reserven C?

Weinig bedrijvigheid vanwege onze verslaggever laatste tijd. Nochtans had hij genoeg om over te schrijven, want onze C-Reserven zijn voorlopig niet te stuiten. Het verleidde Siebe Jacops vorige week nog tot de uitspraak, en we citeren, “ De vraag is niet of, maar wel wanneer we kampioen gaan spelen”. Ongehoord? Arrogant? Wellicht een beetje van beide, maar de jongste van de Jacops-brothers heeft zeker geen ongelijk. En daarbij, als je aan kop van het klassement staat te pronken met 24 op 24 dan mogen vedettenstreken al eens de bovenhand nemen. Voor de leken onder ons: 24 op 24 = 8 overwinningen = 8×3 = wiskunde (Of was het nu fysica Poi Verwilt? Of een sterk staaltje van determinatie?) Als u van de vorige twee regels niets begrepen hebt, troost uzelf: dat is interne keuken.

Serieus nu. Laten we eens teruggaan naar zaterdag 8 oktober. Eén dag na het teerfeest en precies één week na de gewonnen topper op Vorselaar gaven we toen Westmalle partij. Probleem: de jongste jaren verloren we telkens onze wedstrijd de dag na het teerfeest. Dat alcohol daar de grote boosdoener was hoeven we u niet uit te leggen. De statistieken voorspelden dus maar weinig goeds. Nochtans was het begin tegen Westmalle verre van slecht. Na een hoekschop buffelt Jimmy Mertens al snel de 1-0 tegen de touwen. Doorgaans is dat tegenwoordig het signaal om onze tegenstanders helemaal bijeen te meppen, maar dat gebeurt niet. De alcohol van het teerfeest maakt zich meester van onze benen en de thuisploeg begint loom te acteren. De motor sputtert en Westmalle profiteert: op penalty komen ze langszij: 1-1. Die tegentreffer doet de thuisploeg ontwaken uit haar kater. Rood-groen neemt het heft in handen en duwt Westmalle terug. Zo knalt Dennis Van Hofstraeten bijna de dwarsligger in twee na en verwoestend schot. Jorre Koninkx en Siebe Jacops kennen meer geluk bij hun afwerking: 3-1 halfweg.

Na rust serveren de Reserven C opnieuw slappe koffie. Westmalle kan meevoetballen en is zowaar de betere ploeg bij momenten. Gelukkig kan de thuisploeg rekenen op een attente Kristof Verresen. Even wordt het nog warm onder onze voeten wanneer Westmalle de aansluitingstreffer lukt, maar Sean Vanuffelen neemt twintig minuten voor tijd alle twijfel weg: 4-2, de 3 punten blijven in Zoersel. Zwak spelen en toch winnen, zo word je kampioen is een welbekend voetbalgezegde. Kortom: Geen vuiltje aan de lucht.

Een week later waren we op revanche belust om onze zwakke prestatie van tegen Westmalle uit te wissen tegen Bouwel. Jammer genoeg laat Bouwel zich van zijn smalste kant zien. Hoewel ze met 11 spelers zijn, geven ze toch forfait. Een daad van lafheid waarvoor ze tijdens de oorlogsjaren nog de kogel zouden krijgen. Gelukkig voor hen leven we nu in minder wrede tijden. Een 5-0 overwinning kregen we op die manier cadeau. Uiteraard hadden we het liever op een sportieve manier geregeld, en wees er dan maar zeker van dat het meer dan 5-0 zou zijn geweest.

Vandaag trokken we dan naar Pulle. Eigenlijk werd ook dit een match om snel te vergeten. Onze jongens acteerden net als tegen Westmalle vrij loom. We komen op een knullige manier 1-0 achter, maar in een weergaloos kwartiertje, met Jorre Koninkx in een hoofdrol, keren we de situatie om. Eerst brengt Koen Hendrickx ons op gelijke hoogte en een minuutje later staat Koninkx op de juiste plek om de 1-2 binnen te duwen. Vijf minuten later ontbindt Koninkx zijn duivels weer. Na een goede aanval plaatst hij de bal laag in de hoek en geeft de keeper het nakijken: 1-3. Scoren op Pulse grond is hij duidelijk gewoon, het verbaast u dan wellicht ook niet dat zijn bevallige vriendin uit Pulle afkomstig is.

Koninkx scoort bijna zowaar een hattrick, maar Siebe Jacops steekt er eigenhandig een stokje voor en neemt de 1-4 voor zijn rekening. Pulle klaar voor de slachtbank denk je dan, maar opnieuw geraakt onze motor niet in overdrive. Integendeel. Net voor rust komt een Pulse spits goed naar binnen en krult de bal in de verste hoek: 2-4 aan de rust.

Na rust neemt rood-groen het heft in handen. Jan Soetemans mag tot zijn eigen verrassing een hoekschop gaan nemen die door Koen Hendrickx wordt binnengekopt: 2-5. De wedstrijd bloedt daarna dood, hoewel onze jongens nog genoeg kansen krijgen om de score uit te diepen. Pulle van zijn kant probeert ook nog wel, maar tot groot gevaar komt het nooit. Toch slikken onze C-Reserven nog een tegengoal. Door de laagstaande zon verkijkt iedereen zich op een vrije trap: 3-5. Gescoord wordt er daarna niet meer en zo is winfie nummer 8 een feit.

Conclusie? Het voetbal is de jongste weken een beetje minder, maar toch slagen we erin om onze wedstrijden te winnen. Opnieuw: zo word je kampioen. Toch doen we er goed aan om komende weken opnieuw een tandje bij te steken. Volgende week is er geen voetbal, de week daarna komt de laatste uit de stand op bezoek: KSK Herentals. Die ploeg moet zonder pardon door onze gehaktmolen gehaald worden. Goed trainen en op tijd plezier maken, als we op dat elan doorgaan zullen we ons niveau ongetwijfeld weer opkrikken en is er geen één ploeg uit onze reeks waarvan we schrik moeten hebben. Kop omhoog, borst voor uit en in Zoersel weet intussen iedereen het ‘ No C’s, no glory!!

JS

 

Print Friendly, PDF & Email